.....مهری نشسته بردلم

                                     نمی خواهم کسی نامش به لب های تو     بنشیند                  

                                           برای لحظه ای حتی به فکر  دیگری باشی

                                  نمی خواهم صفای خنده ات را دیگری بیند       

                                     نمی خواهم کسی یادت شود در پهنه ی هستی

                            نمی خواهم به غیر از من بگیرد دست تو دستی    

                                                       نمی خواهم کسی جز من به یار من سخن گوید

                             اگر چه قاصد من باشد و پیغام من گوید

                                  نمی خواهم که نقش چهره ات بر خاطری ماند

                                    خیال دیگری بنیاد عشق ما بر اندازد

                 ^{نازنینم:}

             کار گل زار شود گر تو به گلزار آیی 

               نرخ یوسف شکند چون تو به بازار آیی

قصیده می شوم اگر تو تشنه ی شنیدنی.

به اوج می رسم اگر تو بی قرار دیدنی

بیا که در هوای تو از نور نفس تازه کنم

بیا که این حماسه را با تو پر آوازه کنم

غرق ترانه میشوم از نگاه تو 

کاش خانه ای بناکنم درحوالی نگاه تو 

عهد کردم که بدهکار کسی نباشم 

وای ازدست محبت که بدهکارم کرد

ساز گلهای دلم آهنگ توست ،حس نکردی یک نفر دلتنگ توست.....

تا حالا شده به کسی برسی که انگار سال ها به دنبالش بودی

     تا در کنارش به  ارامش برسی ؟آرامشی وصف ناپذیر،آرامشی که ازنبودنش بترسی

اون موقعس که آنچنان دلتنگش می شوی که عین دیوونه ها از یه لحظه نبودنش

می ترسی . اون موقع که دلت می خواد ثانیه به ثانیه ی زندگیت رو در کنارش باشی .
اون موقع که لحظه به لحظه در نبودنش دلت براش تنگ می شه .

اون موقع که پای تلفن دلت می خواد به صداش گوش بدی . حتی اگه حرفی برای

گفتن نداشته باشی گوشی رو نگه می داری که به صدای نفس کشیدنش گوش

میدهی واون موقع  هزار بار هم بگوئی دوستت دارم باز فکر میکنی کم گفته ای

،انگار هربارش طعم خاص خودش را دارد

وقتی دلت برایش تنگ میشودوقتی میخواهی دادبزنی گریه کنی بگوئی

 نازنینم کاش درکنارم بودی تا خنده هایت را میدیدم وخندان میشدم وقت

اون موقع که دلتنگ نگاهش دلتنگ کشیدن نازش

دلتنگ حرف های قشنگش میشی ومیگوئی

خدایا این وصل را هجران مکن

سرخو.شان عشق را نالان مکن...

بحق العباس والرضا

انشاء الله

به خدا عشق به رسوا شدنش می ارزد
و به مجنون و به لیلا شدنش می ارزد

دفتر قلب مرا وا کن و نامی بنویس
سند عشق به امضا شدنش می ارزد

گرچه من تجربه‌ای از نرسیدن‌هایم
کوشش رود به دریا شدنش می ارزد

کیستم ؟باز همان آتش سردی که هنوز
حتم دارد که به احیا شدنش می ارزد

با دو دست تو فرو ریختنِ دم به دمم
به همان لحظه‌ی بر پا شدنش می ارزد

دل من در سبدی ـ عشق ـ به نیل تو سپرد
نگهش دار، به موسی شدنش می ارزد

سال‌ها گرچه که در پیله بماند غزلم
صبر این کرم به زیبا شدنش می ارزد

نازنینم :

پر از شادمانی میشوم وقتی میبینم میخوانی نوشته هایم را
وقتی که صدایت غمگین نیست و

همان شادی دخترانه ودوست داشتنی را دارد.

همان آرامش دوست داشتنی ام را دارد

شاد میشوم...

وقتی توشادی من هم شادم ومیخندم.

وقتی غصه در صدایت نیست انگار دنیا به رویم میخندد.

نازنینم مواظب وجود نازت که پاره ای از وجودم هست باش...

قالَ علیه السلام : مَثَلُ الدُّنیا مَثَلُ ماءِالْبَحْرِ کُلَّما شَرِبَ مِنْهُ الْعطْشانُ اِزْدادَ عَطَشا حَتّى یَقْتُلُهُ.
فرمود: مَثَل دنیا (و اموال و زیورآلات و تجمّلات آن ) همانند آب دریا است که انسانِ تشنه ، هر چه از آن بیاشامد بیشتر تشنه مى شود و آنقدر میل مى کند تا هلاک شود.