.....مهری نشسته بردلم

فقط مینویسم :

ای دل نگفتمت حذر از راه عاشقی !

رفتی! بسوز... این همه آتش سزای توست...

وهزار بار تمرین وتکرار میکنم آن را....

اما واقعا این همه آتش چرا سزای دلیست که صادقانه عاشق میشود بی ریا عشق میورزد وابراز میکند آن را...

نمیدانم چرا...........

فقط میدانم چقدر راحتند آن ها که عاشق نمیشوند وزندگی میکنند.چقدر راحتند آن ها...

عاشق که شدی مجبوری خیلی حرف ها بشنوی و به حرمت عشق دم برنیاوری ودر خودت بریزی .سخت است...