.....مهری نشسته بردلم

    مقبل (شاعر اصفهانی ) در جوانی در نهایت ظرافت و لطافت بود ، در ایام محرم به جمعی رسید که در عزای سید الشهدا (ع) به سینه زنی مشغول بودند ، وی از روی استهزاء چیزی خواند که عزاداران ناراحت شدند . مقبل پس از چندی به بیماری جذام مبتلا شد ، بطوری که مردم از او متنفر شدند و وی در آتشخانه حمام قرار گرفت . سال دیگر ، روزی با دلی شکسته در کنار خرابه ای نشسته بود ، جمعی از سینه زنان این شعر را می خواندند:  

 

                         چه کربلاست امروز               چه پر بلاست امروز  

ســــرحسین مظلوم             از تن جداست امروز  

  

آتش در نهاد مقبل افتاد و با نظر حسرت به آنها نگاه کرد و گفت :    

                       روز عزاست امــروز                 جان در بلاست امروز  

فغان و شـــور محشر               در کربلاست امــــروز  

مقبل همان شب پیامبر اکرم (ص) را درخواب دید ، ایشان وی را نوازش کردند و از تقصیرش گذشتند. گویند نام او محمد شیخا بود و آن جناب اورا مقبل لقب دادند.  

لذا شروع به سرودن قضایای حضرت سید الشهدا(ع) کرد .  

مقبل گوید: چون واقعه شهادت را تمام کردم ، شب جمعه بود .چندان خواندم و گریستم تا آنکه در بستر به خواب رفتم . در عالم خواب ، خود را در حرم منور حضرت سید الشهدا(ع) دیدم که منبری گذارده و جناب خاتم الانبیا(ص) تشریف داشتند، در آن اثنا محتشم را حاضر کردند.  

پیامبر (ص) فرمودند: امشب شب جمعه است ، بر منبر برو و درمصیبت فرزندم چیزی بخوان . محتشم به امر آن حضرت بر منبر رفت . خواست در پله اول بنشیند، ولی حضرت فرمودند: بالا برو، چون به پله دوم رفت ،باز فرمودند: بالا برو، و همچنان به او فرمود، تا اینکه بر پله آخر منبر نشست و اشعاری خواند تا به این بند معروف رسید :

  پس با زبان پــــرگله آن بضعه بتـــــول

                                  رو در مــــــــدینـه کــرد کـه ایهـا الــــرسـول  

این کشته فتاده به هامون حســــین توست    

                          وین صید دست وپاه زده در خون حسین توست

این ماهی فتاده به دریای خون که هست

                           زخـم از ستـاره بر تنش افـزون حســــین توست  

  مقبل گوید : پس از پایان عزدااری و سوگواری حضرت خاتم الانبیاء (ص) خلعتی به محتشم عطا فرمودند. من با خود گفتم : البته اشعار من مورد قبول آن حضرت قرار نگرفته است، زیرا به من دستور خواندن ندادند. ناگاه حوریه ای به خدمت حضرت آمد و عرض کرد : حضرت فاطمه الزهرا (س) می گویند : دستور بفرمائید که مقبل واقعه ای در مرثیه سید الشهدا(ع) بخواند . پس آن حضرت به من امر فرمودند و بر منبر رفتم و در پله اول ایستادم و چنین خواندم :  

  روایت است که چون تنگ شد بر او میدان

                                          فتاده از حرکت ذوالجناح وز جــــولان  

نه سیــد الشهــــدا بر جــدال طاقـت داشت

                                  نه ذولجنـاح دگر تاب استقامــت داشت

کشید پــا ز رکـــاب آن خلاصه ایجـــــــــاد  

                                         به رنگ پرتو خورشید ، بر زمین افتاد  

هوا ز جور خـــــالف ، چون قیرگـــون گردید

                                      عــزیز فاطمه از اسب سرنگون گـردید

بلنـــــــد مرتبــه شاهــی زصــدر زین افــتاد

                                       اگــر غلط نکـنم، عـــرش بر زمین افتاد

 

 

 ناگاه کسی اشاره کردکه فرودآی .دختر پیامبر (ص) بیهوش گشته است . من از منبر فرود آمدم و منتظر عطای حضرت خیرالبریا بودم. ناگاه دیدم ضریح مطهر حضرت سید الشهدا (ص) باز شد و شخص جلیل القدری از آن بیرون آمد . اما زخم سینه اش از ستاره افزون و جراحات بدنش از شمار بیرون است. ایشان خلعت فاخری به من عطا فرمودند . عرض کردم  فدایت گردم ، شما چه کسی هستید ؟ فرمودند: من حسین (ع) هستم .